Títlingasangurin
Títlingarnir eita vit
smágentuliðið káta,
tí at títt sum títlingar
vit allan dagin láta.
Títt kring lág og lyng
títlingarnir tita;
láta, leika runt í ring
í sól og summarhita.
Um vit eru smáar enn,
tó okkum fram vit bjóða.
Fylkjast vit í liðinum,
ið verja vil tað góða.
Títt kring......
Yvir fjøll og grønan dal
vit ikki løtu nakra
gloyma tað, at títlingurin
elska skal tað vakra.
Títt kring......
Eisini vit minnast til
at búnin sum vit bera,
gevur okkum skyldu til
tað sanna bert at gera.
Títt kring .....
Æra faðir, móðir vit
og elska summardáar.
Minnast Guð, vit gera gagn,
sjálvt um vit eru smáar.
Títt kring lág og lynd
títlingarnir tita;
láta leika runt í ring
í sól og summarhita.
M.S.Viðstein yrkti
2.
Títlingabønin
Allar vilja vit nú biðja,
at tú fylgir okkum stútt.
Hesa viku okkum styðja,
so vit virka væl og trútt.
Hjálp so, at vit góðar vera,
tæna øðrum tíð og stund,
faðir, móður, gleði bera,
glað og góð av hjartans grund
RedBVG´Ð+iger
SKÓTASANGURIN
Lag: ja,vi er danske spejdere
1Føroyskir skótar eru vit,
og hvat tað týðir, vit vita.
Og lyftið góvu ein fagran dag,
í enni várt er tað ritað:
Við Gud´ og landi og fosturstrond,
har lagnan okkum býður,
Til reiðar allar tíðir við hjarta, hug og hond.
2. Til reiðar! Hoyr tann ódnarstorm,
ið yvir heimin ríður!
Spenn bogan væl og hvess tín ørv,
nú eru broytingartíðir.
Vit knýta okkara brøðraband
í vinalag og gaman,
so sjóða vit okkum saman
- ein garður um Føroya land
M.S Viðstein týddi
SKÓTABØNIN
Góði Gud og faðir kæri, hoyr ta bøn, eg biði teg: lær meg liva tær til æru, leið tú meg á rættan veg.
Lat meg Føroyum trúgv a vera,
æra faðir móður við,
móti øðrum væl at gera,
lýða lóg og skótasið.
Dagur rann (Taps)
Dagur rann
Sólin svann
Fór í Kav handan fjøll, handan hav
Hvíld er kær
Nær og fjar
Gud er nær
hm hm hmm (murra ørindið)
Gud er nær
Sum skóti má eg duga mangt og hvat
Sum skóti má eg duga mangt og hvat, fallera
at stoppa hosur og at gera mat, fallera
at knýta knútar minst í hundrað tal, fallera
nei, skótalívið er ei bara spæl. Fallera
Alt djóralívið skal eg kenna væl,
frá loppuni og upp til royðrarhval,
eg vita má, hví fuglur verpur egg
og hví ein geitabukkur hevur skegg.
Til kappingar í hagan farast skal,
sjálvt um hann setir greflig heglingsæl, har hjálpir ei við gremjan ella grát´,
um so patrúljan øll gerst buksuvát.
Og nakað er, sum rópast semafor,
men tað er einki ringt, nei ikki spor,
tú tekur bert ein heygg og so tvey fløgg,
tað er tað heila - tað er einki skrøgg.
Ein skóti hann upplivir mangt og hvat,
og serliga tá hann skal gera mat,
hann búffina kann fáa til ein stein,
og pannukøkur moyrar eins og bein.
Vit eiga flokkar nú í hópatal,
men ikki duga allir líka væl,
at Másin bestur er til alla tíð,
tað halda vit sum honum eru í
.
Erling Isholm